ရိုးမသွားတဲ့ ဇာတ်လမ်းရိုးရိုးလေးများ
ရေးသားသူ – Ko Gyi Ngwe
🏵️အပိုင်း (၃)🏵️
မနက်ကြတော့ ကျွန်တော်အိပ်ယာထတာ နည်းနည်းနောက်ကျတာကြောင့် ရေမိုးချိုးပြီးဆင်းလာတော့ မနက် ၈း၃၀ လောက်ရှိနေပါပြီ။ ဒါကြောင့် စားသောက်ပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ဂျာနယ်ထိုင်ဖတ်နေပါတယ်။ ခိုင်တို့သားအမိကတော့ နောက်မှာမီးပူတိုက်ရင်း စကားတွေပြောနေလိုက်ကြတာ ရေပက်မဝင်ပါပဲ။ သူ့အဖေကတော့ ရုံးသွားနေပါတယ်။ လှိုင်ကတော့ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ပန်းကန်တွေဆေးလိုက်၊ဟိုဟာဒီဟာ လုပ်လိုက်နဲ့ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ ဂျာနယ်ဖတ်နေတုန်း ခိုင်က
‘လှိုင်ရေ.. နင့်အစ်ကိုကို ကော်ဖီလေးတစ်ခွက်လောက် ပို့ပေးလိုက်ကွယ် မမ မအားလို့’
လို့ဆိုကာ ခိုင်းလိုက်တော့ တအောင့်နေတော့ လှိုင် ကော်ဖီခွက်လေးကိုင်ကာ လာချပေးပါတယ်။ အိမ်နေချင်းမို့ တီရှပ်လေးနဲ့ ချည်သားဘောင်းဘီပျော့လေးဝတ်ထားပေမယ့် တော်တော်လေးကိုကြည့်လို့ကောင်းပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်ထိုင်တဲ့ခုံမှာ လာထိုင်ပါတယ်။ ဆက်တီကလည်းနှစ်ယောက်ထိုင်ဖြစ်ပြီး အတွင်းခန်းရဲ့ အဝင်အဝဘေးမှာချထားတာမို့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို အတွင်းကနေ မမြင်နိုင်ပါဘူး။ လှိုင်ကထိုင်ပြီးချင်း..
‘ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်တယ်သိလား’
‘ဟေ..ဘာကြောင့်’
‘အော်.. လှိုင်တို့ တူလေးလား တူမလေးလား ရတော့မယ်လေ’
‘ဟား..ဟား..ဘာများလဲလို့..မလိုပါဘူး။ ရပါတယ်။’
‘ဒါနဲ့ ကိုကြီး အလုပ်မသွားသေးဘူးလား’
‘အေး သွားတော့သွားမယ်။ ခဏနေမှ ဘာလုပ်မလို့လဲ’
‘မဟုတ်ပါဘူး။ အရင်ဆို ဒီအချိန်သွားတယ်လေ။ အခုအိပ်ယာထနောက်ကျနေလို့ မေးတာ’
‘သွားမှာပေါ့ နောက်ကျဆို ညကနည်းနည်း ပန်းသွားလို့။ အိပ်မပျော်လို့လေ’
‘ဟုတ်လို့လား’
‘လှိုင် ညကဘယ်အချိန်အထိစာကျက်လဲ’
လို့ ကျွန်တော်မေးလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာက မလုံမလဲနဲ့
‘ကျက်ပါတယ် အစ်ကို တော်တော်ညနက်တဲ့အထိကိုကျက်တာ’
‘ငါတို့အိပ်တော့ မကြားတော့ပါဘူး။ နင်ပြောတော့ ညနက်တဲ့အထိဆို’
‘မဟုတ်ပါဘူး။ဟိုဟို’
‘အင်း..ငါသိပြီ။ နင် ငါတို့လင်မယားအသံတွေကို နားထောင်နေတာမဟုတ်လား’
လို့ အစ်လိုက်တော့ သူဘာမှပြန်မပြောပဲ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အခွင့်အရေးရတုန်း ဘေးချထားတဲ့လက်လေးကို အသာလေးအုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။
‘အို’
လို့တိုးတိုးလေး အသံထွက်လာပါတယ်။ ရှက်သလို ကြောက်သလိုပုံစံလေးနဲ့ ချစ်စရာကောင်းတာ ကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ရှေ့ဆက်တိုးကာ လှိုင့်ပုခုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ သူလည်း အသံတိုးတိုးလေးနဲ့
‘ကိုကြီး ဘာလုပ်တာလဲ.. အထဲမှာ မေမေတို့ရှိတယ်’
‘ချစ်လို့ပေါ့ ကလေးရယ် ကိုကြီးမနေနိုင်တော့လို့ပါ။’
လို့ နားနားကို တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလိုက်ရင်း ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။
‘အို..မဟုတ်တာ ကိုကြီးရယ် လွှတ်ပါ မြင်သွားရင်မကောင်းဘူး’
လို့ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ခေါင်းလေးကို နောက်ခန်းဘက်ကို လှည့်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြန်လှည့်လာတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းငုံလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အတင်းတွန်းဖယ် နေတဲ့ လက်တွေကိုလည်း လိုက်ချုပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးပြန်ခွာလိုက်တော့ တောင်းပန်တဲ့မျက်နှာလေးနဲ့
‘မ..မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်။ ကြားကုန်တော့မယ်နော်’
ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နားရွက်လေးကို ငုံပေးလိုက်ကာ နားပေါက်ထဲကို လျှာလေးသွင်းကာ ကလိပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်တောင်လေးတွေ မှေးလာတာကို တွေ့ရပါတယ်။ လက်ကတော့ အတင်းရုန်းကန်နေ ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အားပျော့လာသလိုပါပဲ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း တီရှပ်အသားပျော့လေးပေါ်ကနေ နို့အုံလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ နို့သီးလေးကို မာလာအောင် လက်မလေးနဲ့ လိုက်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ မာတောင်လာတဲ့ နို့သီးလေးကို လက်မလက်ညှိုးညှပ်ကာ ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ နားရွက်က ပါးစပ်ကို ပြန်ခွာပေးလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်တော့ အရင်လောက်မရုန်းတော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လျှာကို သူ့ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်ကာ အထဲမှာ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်ကလည်း နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ပေးလိုက်ကာ အဆက်မပြတ် ခြေပေးနေတာမို့ သူလည်း ပါးစပ်ကိုသူ့လက်လေးနဲ့အုပ်ကာ ကျွန်တော်လုပ်သမျှ ခံနေရပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ နောက်ဖက်က
‘လှိုင်ရေ’
ကျွန်တော်လည်း နှုတ်ခမ်းလေး ပြန်ခွာပေးလိုက်ပါတယ်။
‘ရှင် မေမေ’
‘သမီးသူငယ်ချင်း စက်ဆိုင်က ဘယ်လမ်းလဲ’
ကျွန်တော်လည်း သူတစ်ဖက်ကို အာရုံရောက်နေတုန်း နို့သီးလေးကို ပြန်လိုက်ခြေပေးနေပါတယ်။ သူကတော့ လက်ကိုအတင်းလိုက်ဖယ်ရင်းက
‘၃၈ လမ်းထဲမှာ အမေ’
‘အေး..အေးပြီးရော’
သူလည်း စကားပြောလို့ပြီးရော ကျွန်တော် သူ့တီရှပ်ကို လှန်လို့ပြီးပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်လက်ကိုလိုက်ဆွဲပေမယ့် ကျွန်တော့်လက်က သူ့ဘရာစီယာပေါ်ကို အရင်ရောက်သွားပြီး ဘရာစီယာထဲက နို့လေးနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ကော်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။
‘တော်ပါတော့ ကိုကြီးရယ် တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါနဲ့’
လို့ဆိုကာ တီရှပ်ကို အတင်းဆွဲချပေမယ့် ကျွန်တော်က သူပြောတာကို လုံးဝအရေးမထားတော့ပါဘူး။ သူ့လည်တိုင်ကျော့လေးကို လျှာစောင်းလေးနဲ့ သိမ်း ဆွဲလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ပါ စုပ်ပေးလိုက်တော့ ပြန်ငြိမ်သွားပါတယ်။ ထွက်လာတဲ့နို့သီးလေးတွေကို လက်နဲ့ညှပ်ကာ ပွတ်ခြေပေးလိုက်ရင်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ပြန်ငုံလိုက်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူလည်း ပါးစပ်ထဲအတင်းဝင်လာတဲ့ ကျွန်တော့်လျှာကို သူ့လျှာလေးနဲ့ ဆီးကြိုလိုက်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ပြန်တောင်စုပ်ပေးနေပါတယ်။ ခဏလောက်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း နို့သီးလေးတွေကို ခြေပေးနေတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ကာ ခေါင်းကိုအောက်ဆင်းလိုက်ပြီး နို့သီးလေး တစ်လုံးကို လျှာလေးနဲ့ ယက်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
သူကတော့ တီရှပ်အောက်စလေးကို ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ရင်း အသံမထွက်မိအောင် နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နို့အုံလေးတစ်ဝိုက်ကို လျှာလေးနဲ့ လိုက်ဝိုက်လိုက်ပြီး နို့သီးလေးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံကာ စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်ကိုတော့ သူ့ပေါင်ကြားထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့ ပေါင်တန်လေးလိမ်ထားပါတယ်။ သူ့ခင်မျာ လက်တစ်ဖက်က ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားရပြီး ကျန်တဲ့တစ်ဖက်က အပေါ်ရောအောက်ပါ လိုက်ဆွဲနေရတော့ ဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်ပါဘူး။ သူလိမ်ထားတဲ့ ပေါင်တန်လေးကို အသာဘေးဖယ်လိုက်ရင်း ဘောင်ဘီပေါ်ကနေ သူ့စောက်ပတ်လေးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း နည်းနည်းကြမ်းကြမ်းလေး ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ပေါင်လေးနှစ်လုံးမသိမသာ ကားသွားရင်း ခါးလေးလည်း နည်းနည်းကော့ပေးလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကြားထဲလက်သွင်းလိုက်တော့ စောက်ပတ်လေးလည်း အရည်လဲ့နေပါတယ်။ လက်ခလယ်နဲ့ အကွဲကြောင်းကိုပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကိုလည်း ဖိကာပွတ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့်လက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အခြေအနေကောင်းလာတာမို့ သူ့လက်ကို ဆွဲကာ တောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်လီးပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကထိမိတော့ တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး နောက်ကိုဆုတ်သွားပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း စောက်ပတ်နှိုက်နေတဲ့လက်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲကာ ကျန်တဲ့တစ်ဖက်က လုံခြည်ကို လှန်တင်လိုက်တော့ သူကလုံခြည်လှန်တဲ့လက်ကို အတင်းလိုက်ဆွဲကာပြန်ဖုံးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ဖယ်လိုက်ရင်း လီးတန်ကြီးပေါ်သွားအောင် ဆွဲလှန်လိုက်ကာ သူ့လက်နဲ့ထိခိုင်းပါတယ်။ မရဲတရဲလေး ထိပေမယ့် ကျွန်တော်က လက်ကိုအတင်းကိုင်ကာ သူ့လက်နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းထားစေပါတယ်။ နောက်တော့ လက်ကိုအပေါ်အောက်လေးကစားပေးပြီး ဂွင်းတိုက်နည်းသင်ပေးလိုက်တော့မှ သူလည်း နည်းနည်း စူးစမ်းသလိုနဲ့ လုပ်ပေးပါတယ်။
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကြားထဲလက်ကို ပြန်ပို့လိုက်ကာ စောက်ပတ်လေးကို ပြန်ပွတ်ပေးနေလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီလို ကောင်းခန်းရောက်နေတုန်း နောက်ကနေ အသံတွေကြားတော့ နှစ်ယောက်သား ပြန်ခွာလိုက်ရင်း ကျွန်တော်က လုံခြည်ကိုပြန်ချလိုက်ကာ တစ်ဖက်ခုံပေါ် ပြေးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ တီရှပ်လေးကို ဆွဲချလိုက်ရင်း အနားကဂျာနယ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပါ တယ်။
‘သမီးရေ.. လှိုင် မေမေတို့ ညည်းအစ်မနဲ့ ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီသွားအပ်မလို့… ပိတ်စတွေလည်း ဝယ်ရမယ်… ဘယ်မှမသွားနဲ့နော် အိမ်စောင့်’
‘ဟုတ်..ဟုတ်..မေမေ’
‘မောင်..အလုပ်မသွားသေးဘူးလား’
‘အင်း..ခိုင်..တအောင့်နေရင်သွားတော့မှာ’
‘သမီး နင့်ကိုကြီးသွားရင် တံခါးတွေ သေချာပိတ်နော် စိတ်ချမယ်နော်’
‘အင်းပါမေရဲ့ စိတ်ချပါ။’
ခိုင်တို့သားအမိ ထွက်သွားလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း တံခါးလိုက်ပိတ်လိုက်ရင်း လှိုင့်အနားပြန်လာတော့ လှိုင်ကလည်း မတ်တပ်လေးရပ်လို့ ကြိုနေပါတယ်။ သူလည်း ကောင်းမှန်းသိသွားတာမို့ အဆုံးထိခံစားချင်ပြီလေ။ နှစ်ယောက်သား အငမ်းမရနမ်းလိုက်ကြရင်း အဝတ်တွေလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံကျကုန်ပြီလေ။ ခဏချင်းပဲ နှစ်ယောက်လုံးအဝတ်မဲ့သွားကြပါတယ်။ လှိုင့်ကိုယ်လေးကို ဆိုဖာပေါ်ပြန်ထိန်းချလိုက်ရင်း လည်တိုင်လေးကိုစုပ်လိုက်ကာ အောက်ကိုဆင်းလာပြီး နို့သီးလေးကို ပြန်စို့ပေးပါတယ်။ လက်ကလည်း စောက်ပတ်လေးကို ပြန်ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ အကွဲကြောင်းထဲ လက်ခလယ်သွင်းလိုက်ကာ နည်းနည်းလေး အထဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။
‘အ..အ..အအ ကိုကြီး..ဟင့်ဟင့်’
ကျွန်တော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ကိုဆင်းလာပြီး လှိုင့်ကို ဆိုဖာပေါ်က ပက်လက်လေးအိပ်ခိုင်း လိုက်ကာ ပေါင်တန်လေးကို ပင့်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ သူကလည်း အလိုက်သင့်လေး သူ့ခြေထောက်လေးတွေကို ကိုင်ပေးထားပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ပတ်လေးကို လျှာပြားကြီးနဲ့သိမ်းကာ ယက်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘ကိုကြီး..အဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..’
လို့ပြောကာ သူ့စောက်ပတ်လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပေးထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာထိုးထည့်ကာ မွှေပေးလိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကိုလည်း တစ်ချက် တစ်ချက် လျှာနဲ့ ပွတ်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲသွင်းလိုက်ကာ ကစားပေးလိုက်ရင်း စောက်စေ့လေးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ အဆက်မပြတ် ကလိပေးနေလိုက်ပါတယ်။
‘အိုး..အင်း..ဟင်း..ဟင်း..ကိုကြီး…ကောင်းလိုက်တာ..’
ဆယ်မိနစ်လောက် ဆက်တိုက်လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူလည်း ကော့ပြန်လန်ကာ ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ ဆိုဖာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်မှိန်းနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခဏလေးစောင့်လိုက်ပြီး လီးကိုလက်ကနေကိုင်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းနားကို တေ့ပေးလိုက်တော့ သူလည်း ပါးစပ်လေးဟပေးလိုက်လို့ ကျွန်တော်လည်း အထဲကိုသွင်းလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း
‘လှိုင် အထဲကနေ လျှာနဲ့ စောစောက ကိုကြီးလျှာကို လုပ်သလို လုပ်ပေး’
လို့ပြောတော့ လှိုင်ကလည်း တသွေမသိမ်း လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ တင်းတင်းလေးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးထားတာမို့ ကျွန်တော်လည်း စောက်ပတ်ထဲသွင်းသလို အသွင်းအထုတ်လေး လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နည်းနည်းကြာတော့ ပြန်ချွတ် လိုက်ပြီး လှိုင့်ကို ပက်လက်လေးလှန်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ဝလေးကိုတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်ပါတယ်။
‘အား..ကျွတ်.ကျွတ်..ဖြည်းဖြည်းနော်..ကိုကြီး’
လို့ပြောကာ စိုးရိမ်စိတ်လေးနဲ့ ရင်ဘတ်ကိုဆီးကာ တွန်းထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အထဲကို နည်းနည်းလေးပဲသွင်းပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့အုံလေးတွေကို နယ်လိုက်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလည်း ဖိခြေပေးလိုက်ကာ တောင်နေတဲ့နို့သီးလေးကို တစ်ချက်ချက် လက်နဲ့တောက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အပေါ်ကိုလုပ်နေတုန်း အောက်ကလည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ရစ်ရစ်သွင်းပေးလိုက်တာ တစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့ အမြှေးလေးခံနေလို့ ရပ်သွားပါတယ်။
‘အား..ဟင့်ဟင့် အထဲကအရမ်းနာနေတယ်။ အောင့်လည်းအောင့်တယ် ကိုကြီး’
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းလေးပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားတဲ့ သူ့လက်လေးနှစ်ဖက်ကို ချုပ်လိုက်ပြီး အားနည်းနည်းစိုက်ကာ ထိုးသွင်းပေးလိုက်တော့ အမြှေးလေးကိုထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို မညှာမတာ ဝင်ရောက်သွားပါတော့တယ်။
‘အီး..ဟီး..ဟီ…နာလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်’
ဆိုကာ ငိုနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်စုပ်ကာ ကြမ်းကြမ်းလေး နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ လက်ကလည်း နို့အုံတွေကို နာနာလေးခြေပေးလိုက်ရင်း ခါးလေးကိုညွတ်ကာ နည်းနည်းလေးမြန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့လက်တွေက ကျွန်တော့်ကျောပြင်ကို လာဖက်နေရင်း ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကိုလည်း အငမ်းမရ တုန့်ပြန်လာပါတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အောက်ကတောင် အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်ချွတ်လိုက်ရင်း
‘လှိုင်လေး..ကောင်းလား’
‘နာတော့နာတယ်..ကောင်းပါတယ်။’
‘ချစ်လိုက်တာကွာ’
‘တော်ပါ သူများကိုအတင်းလုပ်ပြီးတော့ စောစောက တော်တော်လေးနာတယ်’
‘အခုကောင်းနေပြီ မဟုတ်လား’
‘အင်း ကောင်းတယ်။ ကိုကြီး တော်တော်ကဲတယ်နော်။ မေမေတို့များသိသွားရင်’
‘မကြောက်ပါနဲ့ကွာ။ ကိုကြီး မင်းကို ရေချိုးခန်းထဲမှာ တွေ့ကတည်းက ချစ်ခြင်နေတာ’
‘သွား..လူလည်ကြီး’
‘ကလေးရေ..နောက်တစ်မျိုး ပြောင်းလုပ်ပေးမယ်နော်’
လို့ပြောကာ လှိုင့်ကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ နောက်ကိုထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်လေးကို လျှာလေးနဲ့ ယက်ပေးလိုက်တော့
‘ရှီး..အား..အား..ကိုကြီး…’
စောက်ပတ်ကိုယက်နေရင်းနဲ့ လက်ကနို့အုံလေးကိုလှမ်းကာ ခြေပေးလိုက်ပါသေးတယ်။ နောက်တော့ ခရေပွင့်လေးကို လျှာလေးနဲ့ဝိုက်ကာပေးလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။ လှိုင့်ခင်မျာတင်ပါးကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းကာ ပါးစပ်ကလည်း ဟစိဟစိဖြစ်နေပါတယ်။ နောက်တော့
‘ကိုကြီး လှိုင်မနေတတ်တော့ဘူး’
လို့ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ထလိုက်ကာ လီးတန်ကိုကိုင်ပြီး နောက်ကိုပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်လေးကိုတေ့ကာ သွင်းပေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျပ်ကျပ်လေးနဲ့စီးစီးလေးဖြစ်ကာ ဝင်ရောက်သွားပါတယ်။ အထဲက ကြွက်သားတွေကလည်း အသားကုန်ညှစ်ထားတာမို့ ညှောင့်ပေးဖို့တောင် ခပ်ခက်ခက်ပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်းမှန်မှန်လေး ညှောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..လားလား..ကျွတ်ကျွတ်…ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်’
နောက်တော့ စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေကြောင့် အသွင်းအထုတ်က ပိုမြန်လာပါတယ်။ အချက်နှစ်ရာ လောက်ချပြီးတဲ့နောက် လှိုင်တစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကာ အောက်ကိုပုံကျသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အလိုက်သင့်လေး ထပ်အိပ်လိုက်ရင်း ဆံစလေးတွေကိုဖယ်ကာ ဂုတ်သားလေးတွေကို လျှာနဲ့လိုက်ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လှိုင်ကတော့ တစ်ချက်ယက်လိုက်တိုင်း အိခနဲ အိခနဲ အသံထွက်လာပါတယ်။ နည်းနည်းလေး ကြာလာတော့
‘တော်တော့ကိုကြီးရာ အသက်ရှူလို့မဝတော့ဘူး’
ကျွန်တော်လည်း လှိုင့်နားနားကို ကပ်ပြီးတော့
‘ဆက်လုပ်ရအောင်နော် ကိုကြီးမပြီးသေးဘူး’
‘ဟုတ်ကဲ့’
‘ကိုကြီးပြီးရင် လှိုင့်မျက်နှာပေါ်မှာပြီးချင်တယ် ရမလား’
‘ဆိုဖာတွေ ညစ်ပတ်ကုန်မယ် ကိုကြီးရာ’
‘ဒါဆိုလည်း ဗိုက်ပေါ်ပဲ တင်ပေးလိုက်မယ်’
‘ကိုကြီးသဘော’
လို့ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်းပက်လက်ပြန်လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ လီးပြန်သွင်းကာ သွက်သွက်လက်လက်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ်။
‘အား..ကောင်းလိုက်တာကို’
ငါးမိနစ်လောက် ဆက်တိုက် အားရပါးရညှောင့်ပေးလိုက်တော့ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာကြောင့်
‘လှိုင်..ကိုကြီးပြီးတော့မယ်’
‘လုပ်ပါကို..အ..အ..အ..အ..လှိုင့်ကို မညှာပါနဲ့ကို ဆောင့်ပါ’
ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ်အချက်တစ်ရာလောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေးလိုက်ရင်း လီးတန်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ လှိုင့်ဗိုက်လေးပေါ်ကို တပျစ်ပျစ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ လှိုင့်ပါးစပ်နားတေ့ပေးလိုက်တော့ လှိုင်က တယုတယနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆိုဖာပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ်လှဲချကာ အနားယူလိုက်ပါတော့တယ်။ နှစ်ယောက်သား သန့်ရှင်းရေးတွေလုပ်ပြီး အဝတ်ကိုယ်စီ ပြန်ဝတ်လိုက်ပြီး လှိုင့်နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။
‘လှိုင်…ချစ်လား’
‘မေးနေဖို့လိုသေးလို့လား ကို။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ပြီးပြီ’
‘ဒါဆို ခဏခဏ ချစ်ကြမယ်နော်။’
‘အင်းပါ ကို’
‘ဒါဆို ညကြရင် အခန်းထဲလာခဲ့မယ်’
‘ဖြစ်ပါ့မလား’
‘ဖြစ်ပါတယ်လှိုင်..မကြောက်ပါနဲ့။ ကိုကြီးတော့ လှိုင့်ကိုသိပ်ချစ်သွားပြီ’
‘လှိုင်လည်း ကိုကြီးကို အရမ်းစွဲနေပြီကွာ။ နောက်ဆို ပစ်မထားရဘူးနော်’
‘အင်းပါ လှိုင်လေးရဲ့’
လို့ပြောကာ လှိုင်နဲ့ အားရပါးရ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်ရင်း အလုပ်ဆီကို ထွက်လာပါတော့တယ်။ ညနေဖက် အလုပ်ကနေပြန်လာတော့ ရေမိုးချိုး ထမင်းစားကြတော့ လှိုင်က ကျွန်တော်နဲ့တည့်တည့် မှာ လာထိုင်ပါတယ်။ စားနေတုန်း သူ့ခြေထောက်လေးနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို တစ်ချိန်လုံးလာပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဟန်မပျက်ဆက်ကာစားလိုက်ရပါတယ်။ ထမင်းဝိုင်းသိမ်းတော့ သူလည်းအစောကြီးအခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့လင်မယား အိပ်ခါနီးတော့ သူ့အခန်းဖက်ကစာကျက်သံတွေ ကြားနေရပါတယ်။ ကျွန်တော် လည်း ဒီဖက်ခန်းမှာ ခိုင့်နားကိုကပ်ကာ ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နဲ့ စကားတွေပြောပေးနေပါတယ်။ ခိုင်က
‘မောင်.. တော်တော့ကွာ ဒီညတော့ ကောင်းကောင်းပေးအိပ်အုံး’
‘အွန်…ခိုင်ကလည်း’
‘တော်ပြီမောင် မောင်ပဲ ကလေးလိုချင်တယ်ဆို။ ဒီညတော့ ဟော်လီးဒေးနော် နက်ဖြန်မှ’
‘အေးပါကွာ။အိပ်တော့’
‘မောင်က လိမ္မာတယ်။ ဒါကြောင့် ခိုင်အရမ်းချစ်တာ’
‘ခိုင်အိပ်တော့နော် မောင် စာနည်းနည်းဖတ်လိုက်အုံးမယ်’
‘ညမနက်စေနဲ့နော် မောင်။ ဒီကလေးစရှိကတည်းက ခိုင်လည်း အိပ်လိုက်ရင် မိုးလင်းတရေးပဲ’
‘စိတ်ချ ခိုင် ဂွတ်နိုက်’
လို့ပြောကာ စောင်ခြုံပေးလိုက်ရင်း ခိုင့်နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ ခိုင်တစ်ယောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတာမို့ ကျွန်တော် ခြေဖျားလေးထောက်ကာ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ရင်း လှိုင့်အခန်းဖက်ကို ကူးလားပါတော့တယ်။ လှိုင့်အခန်းတံခါးကို ဒိုးလော့လေးလှည့်ကြည့်တော့ ပွင့်သွားတာမို့ အသာလေးဝင်လိုက်ကာ တံခါးလေးကို အသံမကြားအောင် ဖြည်းဖြည်းလေးပြန်ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ အထဲရောက်တော့ လှိုင့်မျက်နှာလေးစူနေတာကိုတွေ့ရလို့ အနားကပ်ကာ ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တော့
‘သွားပါ စောင့်လိုက်ရတာ တော်တော်ကြာနေပြီ’
‘လှိုင်ကလည်းကွာ ဟိုမှာ မင်းမမ အိပ်မှမအိပ်သေးတာ’
‘လှိုင့်ကိုပစ်မထားရဘူးနော် သိလား’
လို့ပြောကာ မျက်နှာလေး ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်လာပါတယ်။
‘ကဲပါလာ မောင့်အချစ်လေးကို အသားကုန်ချစ်မယ်’
လို့ပြောကာ လှိုင့်မျက်နှာလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လှိုင်ကလည်း ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကို ပြန်တုန့်ပြန်ကာ ကျွန်တော့်အဝတ်တွေကို ဆွဲချွတ်နေလို့ ကျွန်တော်လည်း သူ့အဝတ်တွေကိုပါ ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ လှိုင့်ကို ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချပေးလိုက်ပြီး နို့လေးတစ်လုံးကို စစို့ပေးလိုက်ရင်း စောက်ပတ်လေးကိုလည်း လက်နဲ့ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ အောက်ကိုဆင်းလာပြီး စောက်ပတ်လေးကို လက်နဲ့ဖြဲကာ လျှာပြားကြီးနဲ့ ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ လှိုင်ကလည်း အားကျမခံ ကျွန်တော့်လီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ ငုံပေးလိုက်တာမို့ ကျွန်တော်လည်း 69 ပုံစံဖြစ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်လုပ်ပေးလိုက်ပြီး ကျွန်တော်ကဆင်းပေးလိုက်ကာ လှိုင့်ကို အပေါ်ကိုတက်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ လှိုင့်ပေါင်တန်နှစ်လုံးကို မျက်နှာနားဆွဲယူလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာနားမှာ လှိုင့်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး လှိုင့်တင်ပါးလေးတွေကို လက်နဲ့ပင့်ကာ စောက်ပတ်လေးကို ယက်ပေး လိုက်ပါတော့တယ်။ လှိုင့်လည်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်မှာထောက်လိုက်ရင်း ခါးကိုကော့သထက်ကော့ပေးရင်း
‘အား..ရှီး..အား…ကို…ကောင်းလိုက်တာ မရပ်နဲ့’
ကျွန်တော်လည်း သူတစ်ချီပြီးတဲ့အထိ မှုတ်ပေးလိုက်ရင်း တင်ပါးလေးကိုပင့်ကာ အောက်ကနေရှိုထွက်လိုက်ပြီးတော့ နောက်ကနေ စောက်ပတ်ဝလေးတေ့ကာ သွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အ…အ…ကို…သိပ်မကြမ်းနဲ့နော်’
ကျွန်တော်လည်း ပထမဖြည်းဖြည်းချင်း မှန်မှန်လေးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့မှ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်မြန်လာပါတယ်။ လှိုင်လည်းခေါင်းအုံးပေါ်ကို မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်လေးကို ကော့သထက် ကော့ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..ကောင်းတယ်ကို..ဆောင့်..ဆောင့်’
ကျွန်တော်လည်း ချိုင်းအောက်ကနေ နို့အုံလေးကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက် မနားတမ်းဆောင့်ပေးလိုက်ပြီးတဲ့နောက် လှိုင်လည်း တစ်ချီပြီးသွားပါတယ်။
‘ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်’
‘လှိုင်’
‘ဟုတ်’
‘ကိုကြီးလှိုင့်ပါးစပ်ထဲမှာပြီချင်တယ်ကွာ’
‘ရပါတယ်ကိုကြီးရယ်’
ကျွန်တော်လည်း ပက်လက်လေးအိပ်ပေးလိုက်တော့ လှိုင်က ကျွန်တော့်ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ လီးတန်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုံးအောင်ဆွဲချလိုက်ရင်း ဒစ်ဖျားလေးကိုသူ့လျှာလေးနဲ့ အရင်ဆုံးစကလိပေးနေပါတယ်။
‘အား..ကောင်းလှချည်လားလှိုင်’
နောက်တော့ အရင်းအထိငုံပေးလိုက်ကာ လျှာနဲ့အထဲမှာ လိုက်ထိုးကာမွှေပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း လှိုင့်ဆံနွယ်လေးတွေကို လှန်တင်ပေးလိုက်ရင်း ခေါင်းလေးကိုလက်နဲ့ထိန်းကာ အောက်ကနေ စောက်ပတ်ထဲလိုးသလို ပင့်ကာပေးနေပါတယ်။ လှိုင်ကတော့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဝိုင်းကာ ကျပ်ကျပ်လေးဖြစ်သွား အောင်လုပ်ပေးထားပါတယ်။
အချက်ငါးဆယ်ခြောက်ဆယ်လောက်လုပ်ပေးပြီးနောက် ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့ပဲ လှိုင့်အာခေါင်ထဲကို သုက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ လှိုင်လည်း တော်တော်လေးကြာ အောင်စုပ်ပေးလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲကလီးတန်ကို အသာလေးပြန်ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ပါးစပ်ထဲကသုက်ရည်တွေကို လက်ခုပ်ထဲပြန်ထွေးထုတ်လိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းမှာပေနေတာတွေကို လက်မောင်းလေးနဲ့သုတ်လိုက်ပြီး
‘ကောင်းလား ကိုကြီး’
‘ကောင်းလိုက်တာ လှိုင်လေးရယ်’
‘ကိုကြီးဟာတွေက အများကြီးပဲနော်’
‘ဗိုက်ထဲဝင်သွားသေးလား’
‘ဝင်တာပေါ့ နည်းနည်းတော့’
‘ချစ်လိုက်တာကလေးရာ’
‘ကိုကြီးနောက်နေ့တွေလည်းလာနော်’
‘စိတ်ချကလေး နောက်တော့မှ မခံနိုင်လို့ မောင်းမထုတ်နဲ့’
‘မျှော်နေမယ်နော်’
‘လှိုင်လေး သုတ်လိုက်တော့လေ။ ကိုကြီးလည်းသွားတော့မယ်’
လို့ပြောကာ စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးလိပ်ကိုယူပေးလိုက်တော့ လှိုင်လည်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အဝတ်တွေကိုပြန်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း လှိုင့်ကို ဖက်ထားလိုက်ကာ ပါးလေးကိုနမ်းပေးလိုက်ရင်း လှိုင့်အခန်းထဲကနေ ခိုင့်ဆီကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။
လှိုင်နဲ့ကျွန်တော်ဟာ တစ်လတစ်ခါ လာလည်တဲ့ရက်တွေမှာ ဒီပုံစံနဲ့ ခိုးစားနေကြပါတယ်။ အာသာမပြေကြသေးရင်လည်း အပြင်မှာ ခိုးစားကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ခိုင် ကလေးမွေးပြီးတဲ့အချိန်ကိုရောက်လာပါတယ်။ ခိုင်က ကျွန်တော့်အတွက် သားလေးမွေးပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လောက်ပျော်တဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ပါဘူး။ မိန်းကလေးတော့ မွေးလို့မဖြစ်ဘူး ဆုတောင်းလိုက်ရတာ။ မိန်းကလေးသာမွေးခဲ့ရင် ကျွန်တော်စားခဲ့တာတွေအတွက် ဝဋ်လည်မှာစိုးလို့လေ။ ခိုင်တို့ တစ်အိမ်လုံးလည်း ချစ်လိုက်ကြတာ သည်းသည်းလှုပ်လေ။ သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကတော့ မကြာမကြာ အိမ်ကိုလာကာ ကလေးကြည့်ကြပါတယ်။ လေးဆယ့်ငါးရက်ပြည့်အောင် လက်ချိုးပြီးစောင့်ခဲ့ရတဲ့ အရသာကလည်း ခံစားဖူးသူတွေသိမှာပါ။
ခိုင်က အလုပ်ကနေ မီးဖွားခွင့်ယူထားတာ ပြည့်သွားလို့ နောက်ဆိုရင်အလုပ်ပြန်ဆင်းရတော့မှာပါ။ ဒါကြောင့် ကလေးကိုပါခေါ်သွားဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ရပါတယ်။ အစပိုင်းတော့ အလုပ်ထဲကလေးခေါ်သွားရတာ အဆင်မပြေပေမယ့်နောက်ပိုင်းတော့ နည်းနည်းအဆင်ပြေလာပါတယ်။ တစ်နေ့…..
………………………………………………….
(အမြည်း)
မနက်စောစော ဘဲလ်တီးသံကြားလို့ တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ ခိုင့်အစ်မကြီး မမစိုး ဖြစ်နေတာကိုတွေ့ရ ပါတယ်။
‘ဟာ..မစိုး..စောစောစီးစီးပါလား’
‘ဟုတ်တယ်။ ဒီနားမှာကိစ္စရှိလို့လာရင်း တူလေးကို လာကြည့်တာ’
‘မမစိုးတို့ကတော့ အဖြစ်သည်းပြန်ပြီ’
‘သည်းတယ်ဟေ့ ကိုယ့်တူလေးချစ်စရာဆိုလို့ ဒီတစ်ယောက်ပဲရှိတာကို။ ကိုယ်တိုင်မွေးရင်တောင် ဒီလောက်ချစ်ပါ့မလားမသိဘူး။ ဒီမှာ ကလေးပစ္စည်းလေးတွေ ဝယ်လာတယ် ရော့’
လို့ပြောကာ လက်ဆောင်ထုပ် တွေကိုခုံပေါ်တင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော်တို့လင်မယားနဲ့ စကားတွေပြောနေကြပါတယ်။ အဆင်ပြေရဲ့လား ဘာလားနဲ့ အတော်ကြာ စကားပြောနေကြပါတယ်။ ပြောနေကြရင်းနဲ့
‘သားလေးက အိပ်တုန်းပဲလား ခိုင်’
‘ဟုတ်တယ်..မမရေ အိပ်ပုပ်ကြီးတာတော့ သူ့အဖေအတိုင်းပဲ တော်ကြာနှိုးရတော့မှာ’
‘နေ နေ ငါသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်’
လို့ပြောကာ မမစိုးထသွားပါတယ်။ ပြတင်းပေါက်ကနေအဖြတ် ပြတင်းပေါက်ကနေကျလာတဲ့နေရောင်အောက်မှာ မမစိုးဝတ်လာတဲ့ ဂါဝတ်ရှည်ပါးပါးကြောင့် မမစိုးရဲ့ကောက် ကြောင်းတွေက အတိုင်းသား မြင်နေရပါတယ်။ မမစိုးလည်း အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ခိုင်က
‘မောင်..ခိုင်ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်..ပြီးမှပဲ သားကိုနှိုးတော့မယ်’
လို့ပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် အခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားတော့ မမစိုးက ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ကာ ကလေးအိပ်နေတာကိုကြည့်ရင်း သဘောတွေကျနေပါတယ်။
‘ဟေ့ အိပ်ပုပ်လေး မထသေးဘူးလား’
လို့ကလေးပါးလေးကို ကိုင်ကာပြောနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခိုင် ပြင်ဆင်လို့မပြီးခင် ကလေးနိုးပြီးငိုမှာစိုးလို့ ကုတင်နားကိုသွားကာ မမစိုးကို ပြောမလို့ကြည့်လိုက်တော့ သူလည်းကလေးကိုမဲနေတော့ သတိမထားမိဘူးထင်တယ်။ အင်္ကျီက တော်တော်လေးကို ဟိုက်ကျနေလို့ ဘရာစီယာအောက်ကနေ ရုန်းထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ နို့နှစ်လုံးက ကျွန်တော့်မျက်စိကို ဆွဲဆောင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကုတင်ပေါ်မှာ တင်ပါးလွှဲထိုင်လိုက်ရင်း မမစိုးကို စကားပြောပေးနေပါတယ်။
‘မမစိုး ကလေးက ဘယ်သူနဲ့တူလဲ’
‘နင်နဲ့ချွတ်စွပ်ပေါ့ ဟွန်း ကောင်မ ယောင်္ကျားကို တော်တော်ချစ်တယ်။ တို့ဖက်နဲ့ လုံးဝကိုမတူဘူး’
‘ဒါလည်းချစ်တာပဲ မဟုတ်လား’
‘ဟဲ့ ချစ်တာပေါ့ဟဲ့ ငါ့တူလေးပဲ’
‘အဲဒါပြောတာပေါ့ အရင်ကတည်းက မရှာထားတော့ အခုသူများကလေးကိုပဲ ချစ်နေရတယ်’
‘ငါ့ကိုကြိုက်မယ့်သူမရှိလို့ပေါ့ဟဲ့။ ဒါကြောင့် အပျိုကြီးဖြစ်နေတာ’
‘အခုမှ ၂၈ ပဲရှိသေးတာပါ။ ဒီလောက်လှတဲ့ ငါ့မရီးကို ကြိုက်မယ့်သူမရှိတာ အံ့သြတယ်’
မမစိုးလည်း ရှက်ရယ်လေးရယ်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်ပါတယ်။ ကျွန်တော်သူ့နို့တွေကို ငမ်းနေတာကိုတွေ့သွားတော့ သူလည်းပိုရှက်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးကိုကြည့်နေရင်း အသည်းတွေယားလာကာ စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် မမစိုးလက်လေးကို အသာအုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အိပ်ယာခင်းတွေကို အကြောင်းမဲ့လိမ်နေပါတယ်။
‘မမ’
လို့ကျွန်တော် တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တော့ မျက်နှာလေး အသာလေးမော့လာပါတယ်။
‘ချစ်တယ်..မရယ်..မက အရမ်းလှတာပဲ’
လို့ပြောလိုက်ရင်း ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။
‘အို..မင်းကလည်းကွာ’
လို့ပဲပြောရသေးတယ် ကျွန်တော်က မမစိုးနှုတ်ခမ်းလေးကို စနမ်းလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးလည်း ၁၆ နှစ်သမီးလေးလို ရှက်သွေးလေးဖြာသွားကာ ရုန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် ကျွန်တော်က အတင်းဖက်ထားတာကြောင့် ကလေးကိုလည်း ထိမှာစိုးတာကြောင့် အသာငြိမ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ သူလည်းကျွန်တော်နမ်းတာကို မသိမသာလေး တုန့်ပြန်ပေးနေပါတယ်။ မမစိုးပါးစပ်ထဲကို လျှာလေးထိုးထည့်ပေးလိုက်တော့ မမစိုးက အသာလေးပြန်စုပ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့လျှာလေးကိုပါ ကျွန်တော်စုပ်နိုင်အောင် ပြန်ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးထုတ်ပေးတဲ့ လျှာလေးကို တပ်မက်စွာပြန်စုပ်ပေးလိုက်နေတုန်း ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်သံကြားလို့ အသာလူချင်း ပြန်ခွာလိုက်ပါတယ်။ ခိုင်က
‘ကဲ ကဲ ဖယ်ကြတော့ သားကိုနှိုးလိုက်အုံးမယ် ရုံးသွားရတော့မှာ’
လို့ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်လည်း အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဖက်ကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ကြရင်း အိမ်ခန်းထဲဖက်ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဖွင့်ထားတာကြောင့် ခိုင်ကလေးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မမစိုးပုခုံးလေးကို ဖက်ထားလိုက်တော့ မမစိုးမျက်နှာလေး မော့လာပါတယ်။ မမစိုးက ကျွန်တော့ကိုကြည့်ကာ
‘ကိုလူဆိုး’
လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ပေးလိုက်တော့ မျက်တောင်လေးစင်းလာကာ အလိုက်သင့်လေး ပြန်နမ်းနေပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား လျှာချင်းကစားပေးနေရင်း ခိုင်တို့သားအမိရှိတဲ့ အခန်းဖက်ကိုပဲ သတိထားကာ ကြည့်နေရပါတယ်။ မမစိုး ပုခုံးကိုဖက်ထားတဲ့ လက်နဲ့ အင်္ကျီကို ပုခုံးအောက်ကို လျှောချပေးလိုက်ပါတယ်။ လည်ပင်းပေါက်က တော်တော်လေးကျယ်နေတာကြောင့် လက်ထိုးထည့်လိုက်ကာ ဘရာစီယာပေါ်ကနေ မမစိုးနို့အုံတွေကို နယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း လက်ညှိုးနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးကလည်း ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကို မလွတ်တမ်းစုပ်ထားပါတယ်။ နောက်တော့ ခိုင်တို့သားအမိ ကလေးကို ရေချိုးဖို့ အခန်းထဲ က ထွက်လာတာမို့ အသာလေးပြန်ခွာလိုက်ပါတယ်။
‘ရေချိုးပေးတော့မလား ခိုင်’
‘ဟုတ်တယ် မမစိုး.. အချိန်လုပြီး လုပ်နေရတာလေ’
လို့ပြောကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးနားသီးလေးကို စုပ်ပေးလိုက်ရင်း အင်္ကျီထဲလက်ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး ဘရာစီယာ ကြားထဲလက်ထည့်ကာ ဇီးစေ့လောက်ရှိတဲ့ မမစိုးနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးတစ်ယောက် ပါးစပ်လေး ဟစိ ဟစိ နဲ့ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ငြိမ်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ခိုင်တို့သားအမိ ရေချိုးခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာတာကြောင့် ကမန်းကတမ်း ပြန်ခွာလိုက်ကြပါတယ်။
ခိုင်အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးကိုပြန်ဖက်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေးနမ်းလိုက်ရင်း အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်ပါတယ်။ ဘရာစီယာထဲက နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ကော်ထုတ်လိုက်တော့ မမစိုး နို့ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံး အပြင်ထွက်လာပါတယ်။ လက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပွတ်ခြေပေးလိုက်ရင်း မမစိုးလည်တိုင်လေးကို စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ခေါင်းအောက်ကိုဆင်းကာ မမစိုးနို့တစ်လုံးကို စို့ပေးလိုက်တော့ မမစိုးက ရင်လေးကော့ပေးကာ ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကို ဖက်ထားပါတယ်။
နို့စို့နေရင်း ဂါဝန်စကိုလှန်လိုက်ကာ အတွင်းခံပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ မမစိုး ဖင်လေး မသိမသာကော့တက်လာပါတယ်။ ဖက်ထားတဲ့လက်ကလည်း ကျန်တဲ့နို့သီးလေးကို ဖိကာခြေပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကို လက်နဲ့ဘေးဖယ်လိုက်ရင်း လက်ခလယ်နဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲ ထည့်ကာ ကလိပေးလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးလည်း ကျွန်တော့်နားထဲကို သူ့လျှာလေးနဲ့ ထိုးထည့်ကာ ပြန်ကလိပေးနေပါတယ်။
ခိုင်တို့သားအမိ ပြန်ထွက်လာလို့ ကျွန်တော်တို့ ချက်ခြင်းပြန်ခွာလိုက်ရပါတယ်။ ခိုင်က ကလေးကိုချီလိုက်ရင်း တစ်ဖက်က ကလေးပစ္စည်းနဲ့ ရုံးပစ္စည်းထည့်ထားတဲ့ အိတ်ကို လွယ်လိုက်ရင်း
‘မောင်..သွားတော့မယ်နော်။ မမစိုးရော ပြန်တော့မလား’
‘အေး..တအောင့်နေရင် ပြန်တော့မယ်လေ။ သူငယ်ချင်းကို ဒီလာကြိုဖို့ပြောထားတယ်’
‘ဒါဆိုလည်း မောင် စောင့်နေပေးလိုက်နော်။ မမစိုးပြန်မှ မောင်အလုပ်သွားနော်’
‘စိတ်ချ မိန်းမ’
‘ကဲကဲ သွားပြီနော်’
လို့ပြောကာ ခိုင်တို့သားအမိ ထွက်သွားကြပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း တံခါးကိုပြေးပြီး လော့ချလိုက်ကာ မမစိုးဆီပြန်လာတော့ မမစိုးမျက်နှာလေးက တက်ကြွနေပါတယ်။ မမစိုး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး နို့လေးတွေကို ပြန်စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော် မမစိုးနားမှာပြန်မထိုင်တော့ပဲ မမစိုးရှေ့ခုံအောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း မမစိုးအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ မမစိုးပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး မမစိုးစောက်ပတ်ပေါ်မျက်နှာအပ်ကာ စောက်ပတ်ကို စယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..ဟား..ကောင်းလိုက်တာကွာ’
ကျွန်တော်လည်း ဖင်ကြားကနေ စောက့်စေ့လေးအထိ ထပ်ကာထပ်ကာ ယက်ပေးလိုက်တော့ မမစိုးတစ်ယောက် ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကို ဖက်ထားကာ ဆံပင်တွေကို အတင်းဆုတ်ကိုင်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာကိုထိုးသွင်းလိုက်ကာ အတွင်းသားတွေကို အနှံ့လိုက်ယက်ပေးနေပါတယ်။ မမစိုးတစ်ယောက် ခေါင်းလေးမော့ကာ ခါးလေးကိုပိုပြီး ကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ စောက်စေ့လေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းနဲ့စုပ်ပေးလိုက်တော့ မမစိုးခင်မျာ နတ်ဝင်သလို တုန်တက်နေပါတယ်။ နောက်တော့
‘အား..အား..ကောင်းလိုက်တာ ဆက်လုပ်.. မရပ်လိုက်ပါနဲ့’
လို့ပြောလိုက်ရင်း ဆန့်ခနဲ ဆန့်ခနဲဖြစ်သွားကာ မမစိုးတစ်ယောက် ပြီးသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ပေပွကုန်ပါတယ်။ မမစိုးလည်း ကျွန်တော့်လက်ကိုကိုင်ကာ ဆွဲထူလိုက်ရင်း ဆိုဖာပေါ်ကိုရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို အငမ်းမရ နမ်းပေးပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း မမစိုးနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး မမစိုးမျက်နှာရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်ကာ လုံခြည်ကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးလည်း ကျွန်တော့်လီးကို ချစ်သွေးကြွနေတဲ့ မျက်လုံးလေးနဲ့ကြည့်လိုက်ကာ လက်လေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ လက်ဝါးလေးနဲ့ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကို ရွရွလေးကိုင်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးမျက်နှာလေးဆွဲမော့လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို မမစိုးပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်တော့ မမစိုးကမျက်လုံးလေးတစ်ချက်ဝင့်ကာ ကြည့်ပါတယ်။ နောက်တော့ ပါးစပ်လေးဟပေးလိုက်ကာ ကျွန်တော့်လီးကို ငုံလိုက်ပါတယ်။
မမစိုးလည်း အတွေ့အကြုံရှိဖူးတယ်နဲ့တူတယ်။ နည်းနည်းတော့ လုပ်တတ်နေတယ်။ အထဲကနေ လျှာလေးနဲ့ ဒစ်ဖျားလေးကိုဆီးကြိုကာ ရစ်ပတ်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်လေးကို အရသာတွေ့နေပါတယ်။ နောက်တော့ ပါးစပ်ထဲကနေ အတန်ကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်ပေးနေရင်း အောက်က ဂွေးဥတွေကိုပါ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား…ကောင်းလိုက်တာ မမစိုးရယ်’
ဂွေးဥတွေကို စုပ်နေရင်း အတန်တစ်လျှောက်ဒစ်အထိကို လျှာနဲ့ပွတ်ဆွဲပေးကာ လီးတန်ကိုပြန်ငုံပေး ပြန်ပါတယ်။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးဝိုင်းကာ ဂွင်းတိုက်သလို မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြာရင် ပါးစပ်ထဲတင်ပြီးသွားနိုင်တာကြောင့် မမစိုးခေါင်းလေးကိုကိုင်လိုက်ကာ
‘ရပါပြီ မရယ် တော်လိုက်တော့နော်’
လို့ပြောကာ မမစိုးကို အသာလေးလှဲချလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးကတော့ ပေါင်လေးအသာကားပေးပြီး အသင့်ပဲဆိုကာ အချက်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးစောက်ပတ်ဝကို ကျွန်တော့်လီးကိုတေ့လိုက်ရင်း ဒစ်ခေါင်းလေးပဲ မြုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..မောင်လေး သိပ်ဆိုးတယ်ကွာ ဆက်သွင်းတော့’
ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားအောင် အသာလေးချော့ကာ ဖိသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ထိတယ်ကွာ’
ကျွန်တော်လည်း အသွင်းအထုတ်ကို မှန်မှန်လေးလုပ်ပေးနေရင်း မမစိုးနှုတ်ခမ်းလေးကို လှမ်းကာ စုပ်ပေးလိုက်တော့ သူကလည်း ကျွန်တော့်ပါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ အာသာငမ်းငမ်း ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းနေတုန်း အောက်ကလည်း ခါးကစားပေးကာ အရှိန်နည်းနည်းထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ကာ နားသီးလေးကို စုပ်ပေးလိုက်တော့ မမစိုးတစ်ယောက် အထဲကနေ ကျွန်တော့်လီးကို ခပ်တင်းတင်းလေးညှစ်ထားပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် မမစိုးနို့တစ်လုံးကိုစို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုလည်း သွားနဲ့ မနာအောင်ကိုက်ပေးလိုက်ရင်း အောက်ကလည်း အဆက်မပြတ်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အ..အ…အ…အ…မောင်လေး.. ကောင်းလိုက်တာကွယ်.. အသည်းကို ခိုက်သွားတာပဲ’
နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးကို ဆိုဖာလက်တန်းပေါ်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ ခါးကိုထိန်းကာ စောက်ပတ်ဝလေးကိုတေ့လိုက်ပြီး လီးကိုသွင်းပေးကာ တစ်မျိုးပြောင်းလိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ မမစိုးတစ်ယောက်လည်း ခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းကာ ဖင်ကြီးကိုနောက်ကိုကော့ကော့ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်လိုက် ရပ်ထားလိုက်နဲ့ မမစိုးကို ပိုကြွလာအောင်ဆွပေးနေလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ချိုင်းအောက်ကနေ နို့အုံကြိးတွေကို လှမ်းကာဆွဲလိုက်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးလိုက်ပါတယ်.
‘အား..အား..အား..မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. ဆောင့်ပေး မရပ်နဲ့ မမပြီးချင်ပြီ’
ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ်အချက်တစ်ရာလောက် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ မမတစ်ယောက် ရှေ့ကိုငိုက်ကျသွားပါတယ်။ အထဲကလည်း ကျွန်တော့်လီးကို ခပ်ကြပ်ကြပ်လေး ဆွဲညှစ်ထားလို့ ဆက်မဆောင့်နိုင်ပဲ ခဏရပ်ထားရပါတယ်။ နောက်တော့မှ မမကို ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ဆိုဖာပေါ် ခြေတစ်ဖက်တင်လိုက်ကာ မမပေါင်လေးကို ဘေးကိုဖြဲလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ ပြန်ထိုးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ နည်းနည်းလေးဆောင့်ပေးလိုက်တော့ မမလက်တွေက ကျွန်တော့်ခါးကို လာဖက်ထားပါတယ်။ ဆောင့်ပေးနေရင်း မမပါးစပ်နားကို လျှာလေးထုတ်ပေးလိုက်တော့ မမက လိုက်စုပ်ပေးပါတယ်။ နောက်ဆုံး ကျွန်တော်လည်း မမခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ အားရှိပါးရှိ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ မမလည်း ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကြီးကို လက်နဲ့ကာထားကာ အောက်မှာအသံပေါင်းစုံနဲ့ သူလည်းထပ်ပြီးချင်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း နောက်ဆုံးတော့ အသားကုန်ညှောင့်ပေးလိုက်ရင်း မမစောက်ခေါင်းထဲမှာပဲ ပြီးသွားပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း အရည်စထွက်ရော မမက ကျွန်တော့်ခါးကိုဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း ဆက်မဆောင့်စေပဲ အထဲကသူ့ကြွက်သားတွေနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကိုညှစ်ပေးလိုက်ကာ သုတ်ရည်တွေ ကုန်တဲ့အထိကို ဆွဲစုပ်ယူသွားပါတယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း မမစိုးနှုတ်ခမ်းလေးကို အားရပါးရနမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ မမစိုးက
‘သိပ်ချစ်သွားပြီ မောင်လေးရယ်’
‘အရမ်းကောင်းတယ် မရယ် အထဲကနေလုပ်ပေးတာ’
‘မောင်လေးကိုတော့ မမစွဲသွားပြီကွယ်’
‘မမကလည်း ဆွဲဆောင်မှုတွေရှိပါတယ် မရဲ့’
လို့ပြောက နဖူးကဆံသားလေးတွေကိုသပ်တင်ပေး လိုက်ရင်း နဖူးလေးကိုနမ်းလိုက်ကာ သန့်စင်ဆေးကြောဖို့အတွက် နှစ်ဦးသား ရေချိုးခန်းထဲကို လက်တွဲကာ ဝင်လိုက်ပါတော့တယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ကိုမသွားဖြစ်တော့ပဲ ဖုန်းဆက်ခွင့်တိုင်လိုက်ကာ မမစိုးနဲ့ တစ်နေကုန်ခဲ့ပါတော့တယ်။ ခိုင် ရုံးသွားတဲ့နေ့တွေဆို ကျွန်တော်လည်း လှိုင်နဲ့မမစိုးတို့နှစ်ယောက်ကို အချိန်မထပ်အောင် နေ့ခင်းဖက်ဧည့်ခံရတဲ့ အလုပ်တစ်ခု တိုးလာပါတော့တယ်။ နောက်တော့ တစ်ယောက်ကို တစ်နေ့ပဲ ချိန်းရပါတော့တယ်။
…………………………………………………………
❤️ထူးဆန်းတဲ့ပြဿနာ❤️
ညီအစ်မသုံးယောက်နဲ့ ပျော်စရာကောင်းတဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝလေးကို သူတို့နဲ့ခွဲရအောင် လုံးဝကိုမထင်မှတ်ထားတဲ့ (အိပ်မက်တောင်မပြောနဲ့ စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိဘူးတဲ့) ပြဿနာတစ်ခု ဝင်ရောက်လာပါတော့တယ်။ ထိုပြဿနာရဲ့အစကတော့……
တစ်နေ့ ကျွန်တော်နဲ့ခိုင်တို့ ရုံးပိတ်ရက်မို့ အတူတူရှိနေခိုက် ဖုန်းမြည်လာလို့ ထကိုင်လိုက်ပါတယ်။
‘ဟယ်လို’
‘အေး..ငါပါကွ ထက်အောင်ပါ။ အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ တိုင်ပင်စရာရှိလို့ ငါလာခဲ့လို့ရမလား’
‘အေး ရပါတယ်ကွ။ ဘာအရေးကြီးလို့လဲ’
‘ငါ ဆယ်မိနစ်အတွင်း ရောက်အောင်လာခဲ့မယ်။ ဖုန်းထဲမှာမပြောချင်ဘူး’
‘အေးအေး သူငယ်ချင်း လာခဲ့လေ။ ဒါပဲနော်’
လို့ပြောကာ ဖုန်းချလိုက်ပေမယ့် ကျွန်တော့်ရင်ထဲ မေးခွန်းပေါင်းများစွာ ရှိနေမိပါတယ်။ ဒီကောင်ဘာတွေများ အခက်အခဲရှိနေလဲ။ ပိုက်ဆံကိစ္စတော့မဟုတ်နိုင်ဘူး။ သိန်းပေါင်းကို သိန်းချီချမ်းသာတဲ့ကောင်က ငါ့ဆီကဘယ်နည်းနဲ့မှ အကူအညီတောင်းစရာမရှိဘူး။ ထင်တာပဲ ဒီလောက်အရေးကြီးတာဆိုလို့ လူမှုရေးကိစ္စနဲ့ သေရေးရှင်ရေးကိစ္စပဲဖြစ်မယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ သူ့ကျေးဇူးတွေကြောင့် ငါလည်းအခုလို အေးအေးဆေးဆေးနေနိုင်တာ။ အတတ်နိုင်ဆုံး ကူညီပေးရမယ်။
ခိုင်နဲ့လည်း ထက်အောင်တို့မိသားစုရဲ့ ကျေးဇူးတရားတွေအကြောင်း ထိုင်ကာပြောပြနေတုန်း ထက်အောင်တစ်ယောက် ရောက်လို့လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီကောင့်မျက်စေ့မျက်နှာ အတော်ကြီးကို သိသိသာသာ ပျက်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကျွန်တော်သူ့ကို သောက်ရေတစ်ခွက် ကမ်းပေးလိုက်တော့ အလောတကြီးကို သောက်ချလိုက်ပြီးတဲ့နောက်
‘ကဲသူငယ်ချင်း ပြောပါအုံး မင်းကိစ္စ’
‘အေးကွာ မပြောမဖြစ်လို့ ပြောရတော့မယ်။ ငါလည်း စိတ်ပူနေတာ။ မင်းမိန်းမမှ ရှိပါ့မလားလို့’
‘ဟ ဘာဆိုင်လို့တုန်းကွ’
‘ဆိုင်တယ် သူငယ်ချင်း ဆိုင်တယ်။ ငါဒီကိစ္စကို မင်းတို့လင်မယားရှေ့မှာပဲ ဖွင့်ပြောချင်တာ’
‘ကဲပြောကွာ မင်းအခက်အခဲက ငါတို့အခက်အခဲပဲပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ခိုင်’
‘ဟုတ်ပါတယ် ကိုထက်အောင် ခိုင်တို့အတတ်နိုင်ဆုံး ကူညီပေးမယ် စိတ်ချ’
‘အေးကွာ ဝမ်းသာလိုက်တာ ဒီစကားကြားရတာ အဖြစ်ကတော့ ဒီလိုဟေ့။ ငါ့ညီ ထက်မောင်ကို မင်း သိတယ်မဟုတ်လား’
‘အေးလေ သိသားပဲ။ ငါနဲ့ ချွတ်စွပ်တူတဲ့ကောင်။ ခိုင်လည်း သူ့ဓါတ်ပုံမြင်ဖူးတယ်’
‘အေး ပြဿနာကတော့ အဲဒီကောင်ပဲဟေ့’
‘ဘယ်လို ဘယ်လို’
‘ငါတို့မိသားစု စီးပွားရေးက နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေးက အဓိကကွ။ အားလုံးကို အတိုချုပ်ရရင် နယ်စပ်ကုန်သွယ်ရေးဆိုတော့ (×××) အဖွဲ့တွေနဲ့လည်း မကင်းဘူးလေ။ လမ်းကြောင်းတွေဘာတွေ ရှိတာပေါ့။ အဖေတို့ကလည်း အဲဒီဖက်ကနယ်သားဆိုတော့ ကုန်ကုန်ပြောမယ် အဲဒီအဖွဲ့က ဗျူဟာမှူးနဲ့သူနဲ့ တော်တော်လေးကို ခင်ကြတယ်ကွာ။ ငါတို့နဲ့လည်း ကလေးချင်းက ငယ်ငယ်ကတည်းက ကစားဖော်ကစားဖက်ပေါ့။ အပြန်အလှန်ဆိုသလို သူ့ကြောင့် ကိုယ်စီးပွားဖြစ်၊ ကိုယ့်ကြောင့် သူစီးပွားဖြစ်ပေါ့’
‘စိတ်ဝင်စားစရာပဲ ဆက်စမ်းပါအုံး’
‘အေး လာမယ် ပြဿနာက အဖေတို့က အဲဒီဗိုလ်ကြီးနဲ့ သားရေးသမီးရေးကိစ္စတွေ စကားစထားခဲ့ကြတယ်။ ထက်မောင်နဲ့ သူ့သမီးကို အရွယ်ရောက်လို့ ပညာစုံရင် ပေးစားကြဖို့ပေါ့’
‘အခုထိတော့ ဟုတ်နေတာပဲ’
‘မဟုတ်တာက ဟိုကောင်ကွ။ ဒီကိစ္စတွေကိုလည်းသိရော သူက မိဘတွေကိုတော့ မပြောပြဘူး။ ညကမှ ငါ့ဆီကိုဖုန်းဆက်တယ်။ သူကဟိုမှာ မိန်းမလည်းရှိတယ်။ ကလေးတောင်ရှိတယ်တဲ့ကွ။’
‘ဟိုက် သေရော ဒီတော့မင်း ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ’
‘ဘယ်လိုမှလုပ်လို့မရလို့ပေါ့ကွ။ ဟိုမှာက စကားတွေလွန်ရုံမက မင်္ဂလာဆောင်ဖို့တောင် စီစဉ်ပြီးသွားပြီ’
‘ဒုက္ခပဲကွာ’
‘အေး ဟိုကောင်က စီစဉ်နေတုန်းကတော့ ဘာမှမပြောဘူး။ သူ့ကောင်မလေးက ဘာသာမတူတော့ တိတ်တိတ်လေးကျိတ်ပြီး ယူထားကြတာ အဖေ့ကိုပြောမပြရဲဘူးလေ။ ဒါနဲ့ အဖေတို့က စီစဉ်လိုက်တာ ထက်မောင်ကို စာမေးပွဲတွေဖြေပြီးရင် ဒီနေ့လေယာဉ်နဲ့လိုက်ခဲ့ မင်းစောင့်ခေါ် ငါတို့သွားနှင့်မယ်လို့ မှာသွားပြီး သူတို့က မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စသွားနေပြီ’
‘ဟောဗျ’
‘အေး ဒီကောင်က ညကမှငါ့ကို သူ့မှာအိမ်ထောင်နဲ့မို့ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်လို့ ပြန်မလာနိုင်ဘူးလို့ ပြောတယ်။ အဖေတို့အမွေဖြတ်ချင်လည်း ဖြတ်ပေါ့တဲ့။ ငါလည်း ရူးနေပြီ။ နောက်ဆုံး စဉ်းစားမိတာတစ်ခုရှိတယ်။’
‘ပြောလေ သူငယ်ချင်း’
‘အေးကွာ မင်းတို့လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး သေချာနားထောင်ကြ။ ငါလည်း အဲဒီနည်းကလွဲလို့ ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ မင်း ထက်မောင်နေရာမှာ သွားပြီး အစားထိုးပေးပါ။ တစ်လလောက်ပါပဲ။’
‘ဟင်’
ကျွန်တော်တို့ လင်မယားနှစ်ယောက်လည်း ဘာစကားမှကို ပြန်မပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ နောက်မှ
‘သူငယ်ချင်း..ငါ..အဲ..အဲ..အဲဒါတော့’
လို့ပြောတော့ ထက်အောင်က ခုံပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ကာ ကျွန်တော်တို့လင်မယားရှေ့ ဒူးထောက်ကာ
‘လုပ်ပါကွာ။ မင်းမှမကူညီရင် ငါ့အဖေနဲ့အမေကို ဟိုကသတ်ပစ်လိမ့်မယ်။ အခုရောက်နေတာ သူတို့နယ်မြေထဲမှာလေ။ ကူညီကြပါ သူငယ်ချင်းတို့ရာ’
လို့ တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ထက်အောင်ကို အတင်းချိုင်းကနေ ဆွဲထူလိုက်ကာ
‘အဲဒီလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ။ ထပါ။ ငါတို့ အေးအေးဆေးဆေး တိုင်ပင်ကြတာပေါ့’
‘မအေးနဲ့တော့ သူငယ်ချင်းရာ။ ဟိုမှာက ငါးရက်လောက်ပဲ လိုတော့တာကွ။ ဘယ်လိုလဲဟင်။ ခိုင် ခွင့်ပြုမှာလား။ ဟိုရောက်တော့မှ မီးစင်ကြည့်ကရမှာပေါ့။’
‘ခိုင်လည်း ဘာမှမပြောပြတတ်တော့ဘူး ကိုထက်အောင်ရယ်’
‘ဟေ့ကောင် မင်းရော’
‘သူငယ်ချင်း ငါ..ငါ..’
‘လောလောဆယ်တော့ ဟန်ဆောင်ပဲလက်ထပ်ထားလိုက်။ တစ်လလောက်တော့ မင်း ဟိုမှာနေရမယ်။ နောက်မှ သဘောထားခြင်း မတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းရတော့မှာပေါ့။ အဲဒါမကောင်းဘူးလား။ ခိုင်ကရော ခွင့်ပြုမှာလား။’
‘ခိုင်လည်း မသိတော့ပါဘူး ကိုထက်အောင်ရယ်။ မောင် ခိုင်တို့သားအမိကိုတော့ ပစ်မသွားရဘူးနော်.. အီး ဟီး.. ဟီး’
လို့ပြောကာ ချုံးပွဲချကာ ငိုပါတော့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ တစ်နာရီလောက် ညှိနှိုင်းပြီးတဲ့နောက် ထက်အောင်ရဲ့ ကျေးဇူးတရားတွေကြောင့် ကူညီဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ အစီအစဉ်က ဒီလိုဗျ။ ဟိုကိုသွားမယ် လူစားထိုးမင်္ဂလာဆောင်မယ်။ ညဖက် အတူမအိပ်ဘူး။ ရသလောက် ရှောင်နေမယ်။ မတတ်သာတော့မှ ပန်းသေနေတယ် ပြောလိုက်ကာ ကွာရှင်းခဲ့မယ်။ ဒါပါပဲ။ ကျန်တာကတော့ ဟိုရောက်မှာ မီးစင်ကြည့် ကကြမှာပါ။
တစ်ရက်လောက် သေချာပြင်ဆင်ပြီးတဲ့နောက် ခိုင်တို့သားအမိကို သူ့မိဘအိမ်လိုက်ပို့လိုက်ကာ သူ့မိဘတွေကိုတော့ ခရီးဝေးတစ်ခုသွားရမယ်၊ တစ်လလောက်ကြာမယ် ပြောထားကာ ထက်အောင်နဲ့ အတူတူ (×××) နယ်ကို ရင်တမမနဲ့ ခရီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
………………………………………………
❤️ကံကြမ္မာအလှည့်အပြောင်း❤️
ဟိုရောက်တော့ ထက်အောင်က သူတို့ဆီအရင်မသွားသေးပဲ တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ တည်းနေရင်း သူ့မိဘတွေကို ဖုန်းနဲ့လှမ်းခေါ်လိုက်ကာ အကျိုးအကြောင်း ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ သူတို့လည်း ပထမတော့ ဒေါသစိတ်နဲ့ ရှက်စိတ်တို့ပေါင်းကာ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းပါတယ်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုမှ နောက်ဆုတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တာကြောင့် သူတို့လည်း လက်ခံလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကောင်မလေးမိဘတွေကလည်း ငယ်ငယ်တုန်းကပဲ တွေ့ဖူးတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကို သံသယမဖြစ်ကြပါဘူး။ ကောင်မလေးကလည်း ဇဝေဇဝါနဲ့ပေါ့။ အဲကောင်မလေးနာမည်ကို မပြောရသေးဘူး။ နော်မူ တဲ့။
အဲဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်တစ်ယောက် ထက်အောင်ညီ ထက်မောင်ရဲ့ကောင်းမှုကြောင့် ဒုတိယအကြိမ် မြောက် မင်္ဂလာဆောင်ခဲ့ရပါတော့တယ်။ မင်္ဂလာပွဲမှာ အားလုံးက ဟန်မပျက်လှုပ်ရှားနေပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ ခိုင်တို့သားအမိကို လွမ်းတာကြောင့် နည်းနည်းမှိုင်နေသလိုပါပဲ။ ကောင်မလေးကတောင် ကျွန်တော့်ကို ပြန်မေးပါတယ်။
‘ဘာဖြစ်လို့ မှိုင်နေတာလဲ မပျော်ဘူးလားလို့’
‘မဟုတ်ပါဘူး။ စာမေးပွဲသိပ်မဖြေနိုင်လို့’
လို့ပြောကာ ဟန်မပျက် ပြန်နေလိုက်ရပါတယ်။ မင်္ဂလာပွဲက သူတို့ရိုးရာအတိုင်းတစ်ခါ နောက်ညနေပိုင်း အရက်ဝိုင်းနဲ့တစ်ခါ ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကစ်လိုက်တာ နည်းနည်းများသွားပါတယ်။ သတိတော့ သိပ်မလွတ်သေးပါဘူး။ အားလုံး အောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ ပွဲပြီးသွားပါတယ်။
ထက်အောင်တို့အတွက် ပြီးသွားပေမယ့် ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ အခုမှ တိုက်ပွဲကစတာလေ။ အခန်းထဲရောက်တော့ အဝတ်အစားတွေလဲပြီးတော့ သူက ကုတင်ပေါ်ကိုတက်ကာ တစ်ဖက်ကိုစောင်းပြီး အိပ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းထဲက ရီဝေရီဝေနဲ့ တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်ခြင်စရာလေး သတိလေးထားလိုက်မိတော့ ခိုင်တို့သားအမိက မျက်စေ့ထဲမြင်လာ ဝေခွဲမရတဲ့စိတ် တွေနဲ့ အိပ်လို့တောင်မပျော်ပါဘူး။ နောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ဖက်ကို လှည့်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အသာမျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူက ကျွန်တော့်နဖူးလေးကိုစမ်းကာ ပြန်လှည့်အိပ်သွားပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ မင်္ဂလာဦးညလေး တစ်ညဟာ နှမြောတသစွာနဲ့ သက်ပြင်းသံတွေကိုယ်စီနဲ့ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ရပါတယ်။ နောက်တစ်နေ့ မနက်မိုးလင်းလို့ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားတော့ သူက
‘အစ်ကို နေကောင်းရဲ့လား အစ်ကို့ကို ကြည့်ရတာ နေမကောင်းသလိုပဲ’
‘အေးပါကွာ လေယာဉ်စီးလာတဲ့ ခရီးကလည်း နည်းမှမနည်းတာ’
‘အစ်ကို ဟိုမှာ အဆင်ပြေရဲ့လား’
‘ပြေပါတယ်။ နော်မူ။ အလုပ်တွေက လက်စနဲ့ ခွင့်ယူထားရလို့လေ’
‘ဒါဆို အစ်ကိုက ပြန်သွားမှာပေါ့’
‘ဟုတ်တယ် ခွင့်စေ့ရင်ပြန်ရမှာ တစ်လတော့ရခဲ့တယ်’
လို့ပြောကာ အေးတိအေးစက်နေလိုက်တော့ သူလည်း ဘာမှပြန်မပြောတော့ပါဘူး။ တစ်နေ့လုံး ဧည့်သည်တွေလာလိုက် ဧည့်ခံလိုက်နဲ့ မအားလပ်ပါဘူး။ ညနေဖက်ရောက်တော့ အပြင်ကို ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်ထွက်လာရင်း ဖုန်းနဲ့ ခိုင့်ဆီကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်။
‘ဟယ်လို မောင်’
‘ခိုင် သားလေးနေကောင်းလား’
‘ကောင်းတယ် မောင်၊ မောင်ရော အဆင်ပြေလား’
‘ပြေပါတယ်။ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ခိုင် ကိုယ်အခုထိ ခိုင့်အပေါ် သစ္စာမပျက်သေးဘူးနော်’
‘သိပါတယ် မောင်၊ မြန်မြန်ပြန်လာနော်၊ ကိစ္စတွေအဆင်ပြေအောင် ခိုင် ဆုတောင်ပေးနေမယ်’
‘အိုကေ မောင် ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်’
လို့ပြောကာ နော်မူ့ဆီကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ညအိပ်ယာဝင်တော့ နော်မူက..
‘အစ်ကို’
‘ဘာလဲ နော်မူ’
‘နော်မူ့ကို အမှန်ပြော။ အစ်ကို နော်မူ့ကိုလက်ထပ်ရတာ ပျော်ရဲ့လား’
‘ပျော် ပျော်ပါတယ်။ နော်မူ ဘာလို့လဲ’
‘အစ်ကို့ကြည့်ရတာ စိတ်မပါသလိုပဲ၊ အေးတိအေးစက်နဲ့’
‘မဟုတ်ပါဘူး။ ခရီးပန်းလာလို့ပါ။’
‘မဟုတ်သေးပါဘူး အစ်ကို။ အစ်ကိုတစ်ခုခုကို ဖုံးကွယ်ထားတယ်’
‘မဟုတ်တာ နော်မူ၊ ဖုံးကွယ်စရာ ဘာမှမရှိပါဘူး။’
လို့ပြောကာ အလိုက်သင့်လေး သူ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ သူလည်း ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်နေပြီး ငယ်ငယ်တုန်းကအကြောင်းတွေကို ပြန်ပြောပြနေလို့ အသာလေးနားထောင်နေလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ သိလိုက်ရတာက သူကထက်မောင်ကို တစ်ဖက်သတ်ကြိုက်နေတဲ့အကြောင်း ရောဂါနည်းနည်းရှိတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေပါ သိလိုက်ရပါတယ်။ နှလုံးခွဲထားတယ်ဆိုတာလည်း သူက ဖွင့်ပြောပြတယ်လေ။
ကျွန်တော်လည်း ဒီအတိုင်းဆို ဒုက္ခတွေများတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရပြီး သက်ပြင်းလေးခိုးချလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ စကားတွေပြောလိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ပါးလေးကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာတော့ ဒီည ခိုင့်ကိုသစ္စာဖောက်ရတော့မယ် ဆိုတာ အလိုလိုသိနေသလိုပဲ။ သနားတဲ့စိတ်တွေကလည်းတစ်ကြောင်း နော်မူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေကြောင့်တစ်ကြောင်း သူဆွတ်ထားတဲ့ရေမွှေးနံ့ကလည်း နှာခေါင်းဝလေးကို လာနှောက့်ယှက်နေတာကတစ်ကြောင်း ကျွန်တော်လည်း စိတ်တွေမှောက်မှားချင်လာပါတယ်။ နောက်တော့ ကောင်းတဲ့စိတ်နဲ့ မကောင်းတဲ့စိတ်က လွန်ဆွဲလိုက်တာ ထုံးစံအတိုင်း မကောင်းတဲ့ဖက်က နိုင်သွားတာမို့ နော်မူ့ရဲ့ပါးလေးကို ငုံ့ကာနမ်းလိုက်ပါတယ်။
နော်မူလည်း မျက်နှာလေးရဲသွားကာ ကျွန်တော့်ကိုပိုလို့ တိုးဖက်လာပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ရှက်စနိုးမျက်နှာလေးနဲ့ မော့ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးက တုန်ရီစွာ ဟလာတာမို့ ကျွန်တော်လည်း နော်မူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့ကာ နမ်းရှိုက်လိုက်မိပါတော့တယ်။
နော်မူလည်း ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းလေးဖက်ထားကာ ကျွန်တော့်အနမ်းတွေကို မျက်စိလေးမှိတ်ကာ ခံယူနေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် နော်မူ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းပေးလိုက်ပါတယ်။ စိတ်ကလည်းပါလာပြီမို့ လက်ကလည်း နော်မူ့အင်္ကျီအောက်ကို ရောက်သွားပါတယ်။ ဘရာစီယာလေးကို အပေါ်ကိုတွန်းတင်ပေးလိုက်ပြီး နို့အုံလုံးလုံးလေးကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေးဆုပ်ကာ နယ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နော်မူ့ကိုယ်လေး တွန့်တက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲကနေ ပြန်ထူလိုက်ပြီး နားအနားကို တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်ပါတယ်။
‘နော်မူ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်’
နော်မူလည်း ခေါင်းလေးငုံ့သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကရင်အင်္ကျီလေးကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ကာချွတ်ပေးလိုက်ရင်း ဘရာစီယာကိုပါ ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်ကိုအသာလေးလှဲချပေးလိုက်ပါတယ်။ ထမီကိုလည်း အသာလေး အောက်ကိုလျှောချလိုက်တော့ နော်မူလည်း ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်သူ့ကိုယ်လေးကို မိုးကာကြည့်လိုက်တော့ သူကရှက်လို့မျက်စေ့လေးမှိတ်ထားကာ ရင်အစုံကနိမ့်ကာ မြင့်ကာနဲ့ ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။
ကျွန်တော်လည်း နော်မူ့နို့သီးလေးတစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံကာ စို့ပေးလိုက်ရင်း နို့တစ်လုံးကို လက်နဲ့ ခြေပေးနေပါတယ်။ နော်မူတစ်ယောက် တစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလှည့်ကာ လက်ခုံလေးကို ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ထားပါတယ်။ နို့အုံတစ်ဝိုက်ကို လျှာစောင်းလေးနဲ့ဝိုက်ကာပေးလိုက် နို့သီးလေးတွေကို စုပ်ပေးလိုက်နဲ့ ကလိပေးနေရင်း အောက်ကို ဆင်းသွားလိုက်ကာ ပေါင်တန်လေးတစ်လျှောက်လျှာနဲ့ ယက်ကာ အသွားအပြန်လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အ..အ..အယ်ရို ရယ်’
နောက်တော့ နော်မူ့ပေါင်လေးကို ဖြဲလိုက်ရင်း စောက်မွှေးလေးတွေကို လက်မလေးနဲ့ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတွေကိုလည်း ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ပေါင်တန်လေးတွေ ရမ်းကာလာပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း စောက်ပတ်လေးကို အောက်ကနေပင့်ကာ စောက်စေ့လေးအထိ လျှာနဲ့ယက်ကာတင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..အယ်ရို ..ရှီး..’
လျှာကို စောက်ခေါင်းထဲကိုစိမ်ထားလိုက်ကာ ကလိပေးလိုက်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စေ့ကို စုပ်ပေးလိုက်တော့
‘အယ်ရို..သေပါပြီ..နော်မူ့ကို သေအောင်သတ်နေတာလား’
အဝင်အထွက်ကောင်းသွားအောင် လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ တစ်လက်မလောက် သွင်းပေး လိုက်ရင်း စောက်စေ့ကို လျှာနဲ့ အဆက်မပြတ် ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့မှ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်ခလယ်ကို သွင်းပေးလိုက်ကာ အသွင်းအထုတ်လေး လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..လား..လား..အယ်ရို … ရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးပဲကွယ်’
စောက်စေ့လေးကိုယက်ပေးလိုက် စောက်ခေါင်းထဲလက်ခလယ်ကို ကစားပေးလိုက်နဲ့လုပ်နေရင်း လက်သန်းလေးနဲ့ စအိုဝလေးကိုပါ ပွတ်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ နော်မူလည်း
‘အား အား အား ကောင်းတယ် လုပ် လုပ် မရပ်နဲ့’
လို့ ပါးစပ်ကတ တွတ်တွတ်ပြောကာ ငြိမ်ကျသွားပါ တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး လီးတန်ကိုကိုင်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ဝလေးကို တေ့ပေးလိုက်ရင်း အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အယ်ရို…နော်မူ မနေတတ်တော့ဘူး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ’
လို့ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းလေးဖိကာ သွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အ..အ..အ ဖြည်းဖြည်း ကြပ်တယ်’
နော်မူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကာစုပ်ပေးလိုက်ရင်း အထဲဝင်နေသလောက်လေး နည်းနည်းညှောင့်ပေးလိုက်တော့ သူလည်း ကျွန်တော့်ကျောပြင်ကို လက်လေးနဲ့ လာပွတ်သပ်နေပါတယ်။ နောက်တော့ အားထည့်ကာ သွင်းပေးလိုက်တော့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခု ဖတ်ခနဲ ကွဲသွားပြီး အပျိုမြေးလေးကိုပါထိုးခွဲသွားကာ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်ရောက်သွားပါတော့တယ်။ သွင်းလိုက်တဲ့ လီးဒဏ်ကြောင့် ကျောပြင်ကိုဖက်ထားတဲ့ နော်မူ့လက်တွေ ပိုပြီးတင်းကြပ်လာကာ ခေါင်းလေးပါ မော့သွားပါတယ်။ နောက်တော့ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်လေးသွင်းပေးလိုက်ပါတယ်။ နော်မူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့
‘နာလိုက်တာ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ။ ကြပ်တယ်’
ကျွန်တော်လည်း နို့သီးလေးတစ်လုံးကို ပါးစပ်နဲ့စို့ပေးလိုက်ရင်း မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေး လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ နော်မူ့နားကိုကပ်ပြီး
‘ကောင်းလား နော်မူ’
‘ကောင်းတော့ကောင်းတယ် နည်းနည်းနာတယ်။’
‘တော်ကြာဆို ကောင်းလာတော့မှာနော် ခဏလေးအောင့်ထားပေး’
လို့ပြောလိုက်ရင်း ကိုယ်ကိုပြန်မတ်လိုက်ကာ နို့အုံလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ မြန်မြန်လေး ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အ..အ..အ..ကို’
‘ကောင်းရဲ့လား နော်မူလေး’
‘စောစောကလောက်တော့ မနာတော့ဘူး နော်မူခံနိုင်ပါပြီ’
ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းသွက်သွက်လေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ အထဲကအရည်တွေကြောင့် အဝင် အထွက်တွေ မြန်လာကာ သူလည်းတစ်ချက်တစ်ချက် ကျွန်တော်သွင်းလိုက်တိုင်း စည်းချက်ကျကျ အဆင်ပြေအောင် ကော့ ကော့ပေးတတ်လာပါတယ်။ ခြေနှစ်ချောင်းကလည်း တစ်ဖြည်းဖြည်း ကျွန်တော့်ခါးကို လာချိတ်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း နော်မူ့ခါးလေးကို ကိုင်လိုက်ကာ အားထည့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
‘အား..လား..လား..ကောင်းလာပြီကို နော်မူ မနာတော့ဘူး။’
ကျွန်တော်လည်း နော်မူ့ကိုမသနားနိုင်တော့ပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ နော်မူလည်း ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းကာ ပါးစပ်လေးက ဟစိ ဟစိ ဖြစ်နေပါတယ်။ နောက်ထပ် အချက်ပေါင်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်လောက် မနားတမ်းလုပ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်တော် လည်း အပျိုစင်စောက်ဖုတ်လေးရဲ့ ညှစ်ထားတဲ့ဒဏ်ကိုမခံနိုင်တော့ပဲ နော်မူ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ သုက်ရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ် ပန်းထည့်လိုက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားပါတော့တယ်။ နော်မူ့ကိုယ်လေးပေါ်ကို ထပ်ကျသွားပြီး နှစ်ဦးသား နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို တပ်မက်စွာနဲ့ နမ်းရှိုက်နေမိကြပါတော့တယ်။
နောက်နေ့တွေလည်း သောက်လေသောက်လေငတ်မပြေဆိုသလို ဆက်တိုက်ဆော်ပေးလိုက်ရင်း တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့မှ ကျွန်တော်လည်း ခိုင်တို့သားအမိကို ပြန်သတိရလာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လွန်ကုန်ပြီမို့ ဘယ်ကနေဘယ်လို စကာပြောရမှန်းမသိပါဘူး။
တစ်နေ့ ကျွန်တော် ခိုင်နဲ့ဖုန်းခိုးဆက်နေတာကို နော်မူက ကျွန်တော်ခြေလှမ်းပျက်နေတာကိုသိလို့ ချောင်းနားထောင်နေတုန်း အကုန်လုံးနီးပါးကို သိသွားပါတယ်။ ပြဿနာကတော့ အကြီးအကျယ် တက်တော့တာပေါ့။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ဒီပြဿနာကို ဖြေရှင်းဖို့ နည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့ တောင်းပန်ရတော့ပါတယ်။ တော်သေးတယ် နော်မူက သူ့အဖေကိုသာ သွားပြောလိုက်ရင် ကျွန်တော်ရော ထက်အောင်ပါ ဇက်ပြုတ်ပြီ။
သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ကျွန်တော့်ကို စွဲလမ်းနေတာမို့ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော်ရှိတဲ့ စင်ကာပူကို လိုက်သွားမယ်လို့ သူ့အဖေကိုပြောပြကာ ကျွန်တော်နဲ့ ရန်ကုန်ကိုလိုက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်ပါတယ်။ ဟိုရောက်တော့မှပဲ မီးစင်ကြည့်ကမယ်ပေါ့။
ထက်အောင်ကိုပြောပြလိုက်တော့ သူကလည်း ကျွန်တော်တို့နေဖို့ တိုက်ခန်းတစ်ခန်း အားချင်းဝယ်ပေးလိုက်ကာ စီစဉ်ပေးပါတယ်။ နောက်တော့ ငွေကြေးအတွက်ပါ လိုလေသေးမရှိ ထောက်ပံ့ပေး ထားမယ်လို့ ကတိပြုထားပါတယ်။ ခိုင့်ကိုလည်း နောက်မှ ဖြည်းဖြည်းရှင်းပြမယ်လို့ တိုင်ပင်ထားကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကံကြမ္မာဆိုတာက မမြင်နိုင်ဘူးလေ။
ကျွန်တော်ရောက်နေစဉ်ကာလအတွင်းမှာပဲ သူတို့အဖွဲ့နဲ့ တခြားအဖွဲ့ တိုက်ပွဲဖြစ်ကြပါတယ်။ ညဖက်သူတို့စခန်းကို အလစ်ဝင်တိုက်လို့ ကျွန်တော်လည်း နော်မူ့လက်ကိုဆွဲကာ အမှောင်ထဲ ထွက်ပြေးခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီလိုထွက်ပြေးနေတုန်း အနီးမှာ ဝုန်းခနဲ ပေါက်ကွဲသံကြီးကို နားကွဲမတတ်ခံစားလိုက်ရရင်း ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲ အမှောင်အတိကျသွားပါတော့တယ်။
